Dzień zaczął się spokojnie. Na głównym korytarzu słychać było muzykę, rozwieszono kotarę z mnóstwem kwiatów i informacji dotyczących kobiet. Można było również zapoznać się z technologią tworzenia  kremów, mydeł , toników nabyć i nabyć drogą kupna , czyli za symboliczną złotówkę wszystkie te „cudeńka” wykonane przez naszych uczniów na lekcjach chemii.  Gdzieniegdzie przemykali panowie z bukietami.

Jednakże „coś” wisiało w powietrzu. Od tygodnia w szkole szemrano, odbywały się tajne spotkania i unosił się duch ogromnej tajemnicy, którą nikt z konspirantów nie chciał zdradzić. W dniu 8 marca panowie naszej szkoły kręcili się  po korytarzach w pełnej gotowości tylko na co?

O 11:00 wszystko się wyjaśniło. Usłyszałyśmy nawoływania dochodzące sprzed szkoły, niesione dźwiękiem megafonu. Wszystkie dziewczęta zgromadziły się przy oknach wychodzących na ulicę Toporowskiego. Naszym oczom ukazał się przeogromny transparent, a za nim nasi panowie. Odśpiewano nam Sto lat i wszystkie przyśpiewki następujące po nim oraz skomponowaną indywidualnie pieśń wychwalającą zalety Ściegienniaczek. Aranżacja towarzysząca temu  wszystkiemu jest nie do opisania, jedynie można ją zaobserwować na zdjęciach, które udało nam się wykonać mimo porażającego zachwytu.

Chcąc podkreślić wspaniałość wydarzenia, należałoby napisać: „I ja tam byłam i to widziałam i świetnie się bawiłam. Niech żałuje ten,  kto Ściegienniakiem nie jest, bo tylko tu można zostać tak cudownie zaskoczonym.”

Dziękujemy Kamilowi Walasowi z III d za pomysł i desperackie zarażenie innych organizacją Dnia Kobiet, wszystkim panom, zaangażowanym w projekt oraz grupie, która stworzyła transparent: Kubie Rozborskiemu, Sebastianowi Zawadzkiemu, Szymonowi  Machulskiemu, Michałowi Borowskiemu, Tomaszowi  Biskupskiemu, Michałowi „Krzepie” Kulikowi, Piotr owi Prokopowi, Darkowi Krzyśkowi,  Maćkowi Miazdze, Michałowi Tokarowi oraz Kamilowi  Walasowi.
Jeśli kogoś pominęliśmy to tylko dlatego, że nadal jesteśmy oszołomieni tym,  co się działo.