Rozstrzygnięto ostatni etap całorocznego Konkursu
Poetyckiego „Na Poetę Ściegienniaka”:
I miejsce – uczeń klasy II f - Mateusz Odrobina,
pasjonat literatury zafascynowany interakcją człowieka ze
światem, dla którego najważniejszą wartością zawsze
pozostanie szczęście.
Gratulujemy!
Poezja, która…
Poezja, która z serca mego cieknie
Nie zostawi mnie, gdy rozum gdzieś ucieknie
Widząc podły podmuch zmartwień
Obejmie moją duszę, rozleje życia barwę.
I gdy nocą, gdy mroki, poczuję nagłe
załamanie
Przez rozum wywołane i wspomnień przywołanie
Poezja ciepłą dłonią me serce otuli
Pocieszy, nakarmi, do piersi przytuli.
I gdy życie będzie się jawić jako supeł
gordyjski
I gdy rozum nie pomoże, bo lotów zbyt niskich
Wierzę, że Poezja moje lęki odgoni
I ciepłem beztroski utoniemy w cnej toni.
A gdy to wszystko przeminie i w prochu
się skryje
I rozum zaginie gdzieś w ciemnej głębinie
Poezja pozostanie, wyryta w Twych oczach
Gdzieś ponad nimi, w nieodkrytych mocach.
Poema
Umysł stępiały psuje duszy oko i dnia
tego obietnice,
Unosi się, a jej gruntem są ślepe, zatłoczone ulice
Unosi się bardzo, lecz od ziemi nie odbija –
Dusza, kiedy ją szał rozumu dobija.
Dusza to stukot moich stóp po bytu
polanie,
Dusza to wszystko co z moich ust wydane
Ja patrzę i mówię nań z szacunkiem – Poema
To dusza i duszy lekarstwo, gdy staje się niema.
Poezja ma, unieś mnie zatem ponad
górskie szczyty,
Lektyką westchnień i estymy przelecimy te strumyki
Które rozum nazywa rwącym wręcz potokiem
Wyrwij mnie z zamysłu, ulećmy żwawym tokiem –
Poemo!