Początki
W 1920 r. zrodził się wśród kieleckich księży dziekanów pomysł powołania gimnazjum katolickiego. Konkretyzacja planów trwała rok. W kwietniu 1921 roku na zebraniu delegatów Diecezjalnego Koła "Praca z inicjatywy ks. Kazimierza Dworaka utworzono Komitet Organizacyjny Szkoły Średniej" opartej na zasadach wychowawczych, chrześcijańskich i narodowych". Rozpoczęto się zbieranie pieniędzy i szukanie lokalu dla szkoły "biskupa". Największym problemem okazały się pieniądze. Zebranych przez księży J. Dworaka i M. Klepacza nie wystarczyłoby na otworzenie gimnazjum. Stąd pomysł szukania pomocy u Polonii amerykańskiej. Misji tej podjął się, na polecenie ks. biskupa Augustyna Łosińskiego, profesor Seminarium Duchownego ks. Jan Skalski. Za zgromadzone środki zakupiono dwie kamienice przy ul. Hipotecznej (dziś Słowackiego 5), jedną 38, drugą 39-pokojową. Nad pierwszą, jednopiętrową, dobudowano jeszcze jedną kondygnację i obydwie połączono bramą. Niestety, nie uporano się z wykwaterowaniem dotychczasowych lokatorów. Zrodził się więc pomysł wybudowania własnego gmachu. 26 października 1922 roku zakupiono od Wojciecha Kosmali 18 morgów i 281 prętów ziemi przy dzisiejszej ul. Źródłowej. Na początku grudnia nieruchomość powiększono o kolejne 18 morgów i 278 prętów ziemi. Plac położony był z dala od miasta, na górce. Jego rozległość pozwalała zaplanować nie tylko budynek szkolny, ale jeszcze boisko sportowe, zabudowania gospodarcze i park. Następne zakupy zaś umożliwiły wybudowanie ulicy łączącej szkołę z centrum miasta (ul. Kopernika). Pierwsze fundamenty stanęły w 1924 roku, Projekt wykonał inż. W. Nowakowski Konsultantem był Stefan Sziller, znany architekt warszawski. We wrześniu 1927 roku nowoczesna szkoła była już otwarta dla uczniów. Zamiejscowi mogli korzystać z internatu. Pięć lat później, w 1932 roku Towarzystwo Opieki nad Gimnazjum Katolickim w Kielcach nabyło od Franciszka Janasika działkę w miejscowości Podkaczyn, oddalonej o 10 km od miasta, przeznaczoną na kolonie dla uczniów gimnazjum. Z czasem wybudowano tam obszerny gmach, w którym wakacje mogli spędzać mieszkańcy Kielc, pozbawieni możliwości kontaktu z wsią. Równocześnie z zabiegami o materialną stronę przedsięwzięcia, Komitet Organizacyjny starał się o pozwolenie Kuratorium Okręgu Szkolnego Warszawskiego na otwarcie gimnazjum. Na początku 1923 roku do Kuratorium wpłynęło pismo księży B. Czeridewicza i F. Sonika. Zapewniali oni. że szkoła będzie miała zabezpieczenie materialne, a opiekę nad nią przejmie Towarzystwo Opieki nad Katolickim Gimnazjum. 24 maja 1923 roku do Kuratorium wysłano kolejne pismo zobowiązanie odpowiedzialności za stan finansowy gimnazjum oraz zapewnienie o przestrzeganiu przepisów i programu nauczania państwowych szkół średnich. Zaproponowana nazwa szkoły Katolickie Gimnazjum Męskie im. H. Sienkiewicza i kandydatura Jana Bielochowskiego na dyrektora, nie zostały zaakceptowane przez Kuratorium- Zgłoszono więc na dyrektora ks. Kazimierza Dworaka. Ta propozycja została przyjęta. 16 czerwca 1923 roku Kuratorium udzieliło koncesji na otwarcie w Kielcach prywatnego gimnazjum męskiego. Rok później przyjęto oficjalne nazwa - Prywatne Gimnazjum Męskie Im. św. Stanisława Kostki.
Lata 30-te
Jędrzejowiczowska reforma szkolna z 1932 roku rozpoczęła nowy okres w życiu Prywatnego Gimnazjum im. Św. Stanisław Kostki. 8-klasowe gimnazja przekształcano w 4-klasowe, uzupełnione 2-klasowymi liceami. Pierwsi absolwenci opuścili je w roku 1938. Dalszej realizacji zamierzeń przeszkodziła wojna.
Zgodnie z założeniami reformy w roku szkolnym 1932/33 w Gimnazjum im. Św. S. Kostki nie powstały klasy wstępne. Przez parę lat obok siebie istniały klasy starego i nowego typu. Liceum rozpoczęto pracę w 1937 r.
Z chwilą rozpoczęcia reformy i likwidacji klas wstępnych przy gimnazjum powstała szkoła powszechna. Dzięki kadrze nauczycielskiej gimnazjum, kształciła ona na wysokim poziomie. Absolwenci nie mieli żadnych problemów z kontynuowaniem nauki.
Od początku istnienia gimnazjum działały w nim liczne organizacje uczniowskie. W latach 30. było ich 8: harcerstwo, Polski Czerwony Krzyż, Liga Obrony Powietrznej Państwa, Liga Morska i Kolonialna, Sodalicja Mariańska, Krucjata Eucharystyczna, Samorząd Szkolny i najważniejsza - Służba dla Państwa. Ich celem było wychowanie religijne, moralne, obywatelskie.
Z początku bojkotowana przez uczniów Służba dla Państwa, występująca jako Straż Przednia, z czasem zyskała wielu zwolenników. Jej działalność była powodem incydentów politycznych, zagrażających szkole. W maju 1934 r. Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego zagroziło odebraniem praw szkoły państwowej. Dyrektor ks. Edward Gielniewski podał się do dymisji. Zarząd Towarzystwa 0pieki nad Gimnazjum nie przyjął jej. Zobowiązał natomiast dyrektora do wzmożonej działalności wychowawczej m.in. przez zwiększenie liczby uroczystości religijnych. W 1929 r. uczniowie Gimnazjum im. Św. S. Kostki rozpoczęli wydawanie własnego pisma - "Biskupiaka". Ostatni, szósty numer ukazał się w połowie 1933 r. "Biskupiak" był kontynuacją gazety "Wśród nas", wydawanej w Żeńskim Seminarium Nauczycielskim im. Królowej Jadwigi. Początkowo był pismem ostatnich klas gimnazjalnych, póˇniej ogólnoszkolnym. Zawierał wiadomości z życia szkoły, sport, technikę, sentymentalne wiersze, sprawozdania z wycieczek i wiele humoru.
Wybuch II wojny światowej gwałtownie zahamował wszechstronny rozwój. Już 6 września 1939 roku budynek zajęli Niemcy. Ks. Szczepan Sobalkowski, który objął kierownictwo szkoły 27 czerwca 1939 roku nadal sprawował opiekę nad gmachem. Wojsko opuściło go 1 września 1941 roku. Poczyniono wówczas plany urządzenia w nim zakładu kształcenia nauczycieli. W 1943 roku doprowadzono wodę z miejskich wodociągów. 9 paˇdziernika 1944 Niemcy ponownie zajęli budynek i przebywali w nim do 15 stycznia 1945 roku. Nauczyciele z "Biskupiaka" od początku okupacji zaangażowali się w działalność podziemnych organizacji politycznych oraz tajne nauczanie. Bolesław i Zofia Kozłowscy, profesorowie katolickich szkół im. Królowej Jadwigi i Św. S. Kostki prowadzili zajęcia w jednej z czterech tajnych szkołach średnich koncentracyjnych, m.in. polonista Felicjan Zaręba, geograf Jan Ondraszek. W walce zginął biolog Leon Onyszklewicz. Z obozu w Sachsenhausen powrócił Jan Pazdur. W różnych okolicznościach zginęło też 38 uczniów. Po wojnie, gdy dyrektorem został Stanisław Dobrzycki, historia szkoły rozpoczęła się na nowo. 9 marca 1945 roku w niespełna dwa miesiące po wyzwoleniu Kielc, zawiadomił on Kuratorium Okręgu Szkolnego o rozpoczęciu nauki w Prywatnym Gimnazjum Męskim im. Św. S. Kostki. Jej dyrektorem został Stanisław Dobrzycki.
Nowa szkoła
Gimnazjum Męskie im. Św. S. Kostki przetrwało do 1949 r. Wówczas to nastąpiło upaństwowienie szkół i nazwę placówki zmieniono na III Państwową Męską Szkołę Ogólnokształcącą stopnia licealnego. Dyrektorem mianowany został Stanisław Przondo, a wpół roku później Stanisław Kozłowski. Ważnym momentem w życiu szkoły stał się rok 1951, kiedy to do budynku gimnazjum wprowadzono SP nr 8 i zmieniono nazwę placówki na Szkołę Podstawową i Liceum Towarzystwa Przyjaciół Dzieci nr 1. W roku tym po raz pierwszy do liceum przyjęte zostały dziewczęta . Kolejna zmiana nastąpiła w 1956 r. (likwidowano w tym okresie szkoły TPD) i placówce nadano nazwę: Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące nr 1. Nowym dyrektorem zostaje Adam Lechman.
W 1966 r. w kraju przeprowadzono kolejną reformę oświaty która likwidowała szkoły 11-letnie tym sposobem powstała Szkoła Podstawowa nr 24 oraz V Liceum Ogólnokształcące na czele którego stanął Bolesław Nosal, pedagog, który na zawsze pozostał w pamięci swoich uczniów. Zgodnie z wolą wychowanków i grona pedagogicznego na patrona szkoły wybrano ks. Piotra Ściegiennego, w tym okresie zwiększono liczbę godzin języków zachodnio-europejskich, wychowania obywatelskiego, wychowania technicznego wprowadzono wychowanie plastyczne z rysunkiem. W roku 1968 eksperymentalnie utworzono klasę z poszerzonym programem języka angielskiego, w których wykłady prowadził niezapomniany anglista Tomir Nosal - syn dyrektora. Powstały klasy specjalistyczne: matematyczno - fizyczna, biologoczno - chemiczna.
